De Samurai

De wekker op mijn telefoon ging af. Het was 07.00u. Ik voelde de misselijkheid van te veel blikken bier en sigaretten in mijn keel. Ik moest om 07.30u bij de tandarts zijn. Gelukkig ben ik een half jaar geleden al helemaal doorgelicht dus lang gaat het niet duren. Ik stond op en troostte mezelf dat ik na de tandarts snel weer mijn bed in kon om de kater eraf te slapen.

“Zwarte ogen”

Ik stond aan de balie bij de tandarts en vertelde aan een mevrouw met rood haar dat ik een afspraak had. Ik kon gelijk doorlopen naar wachtkamer vier.

Een mooie dame met bijna zwarte ogen verwelkomde mij en ik liep de behandelkamer in.

‘Goedemorgen meneer Buitenbos,’ zei ze met een snerpende stem.

‘Goedemorgen,’ bromde ik.

‘Het is weer tijd voor de gebitsreiniging,’ zei ze eng vrolijk.

“De Pieterberg”

Haar woorden galmden door mijn hoofd heen. Geen normale controle dus. Ik zag de bietenbrug in mijn hoofd of hoe mijn domme vriend Bob het noemt: De Pieterberg. Ik had geen verweer en legde mezelf in de stoel.

‘Heeft u het laatste half jaar goed de tandenstokers gebruikt?’

‘Nee, alle stokers breken af die ik gebruik, dus ben er maar mee gestopt.’

‘Oh dat is jammer en teleurstellend.’

“Vakantie”

Het harken begon. Het was nog erger dan de eerste keer dat ik bij een gebitsreiniger ben geweest. De gewelddadige manier van doen was barbaars te noemen. Ik dacht: Ik moet ergens anders aan denken. Wat had ik de laatste tijd meegemaakt of gehoord? Mijn hersens werkten maar half maar ik moest denken aan mijn vader. Afgelopen zomer waren we samen op vakantie geweest en toen ik op de eerste ochtend van de vakantie verse eieren bij de boer had gehaald, wilde hij ineens geen ei bij zijn ontbijt.

Hij fluisterde met een vies gezicht: Ik wil geen vies eitje, zo eentje waar de haan in hetzelfde hok als de kippen zit.

De volgende dag hebben we gewoon eieren gehaald in de supermarkt maar de gefluisterde zin over het eitje laat me tot op de dag van vandaag niet los.

“Tygo Gernandt”

‘Mond verder open! Snerpte de beul.’

Ik viel bijna in slaap en moest denken aan Mohammed of hoe zijn vrienden en ik hem noemen: Mo. Iedereen kent het verschijnsel wel van Mohammed die Mo wordt genoemd. Die had zijn oldtimer verkocht aan een Duitse vrouw. Het was niet zomaar een auto. Het was een Deux Chevaux uit 1972 die recentelijk nog gebruikt was voor opnames voor de film Baantjer. Een film waar ook Tygo Gernandt in speelt. Mo wilde eerst de eend niet verkopen aan de Duitse vrouw maar toen hij dit kenbaar maakte aan haar, heeft ze gedreigd om Voodoo-praktijken toe te passen op Mo en zijn familie. Hij heeft er toen voor gekozen om de eend toch te verkopen aan de Duitse mevrouw. Mo vertelde dat hij het idee kreeg dat zij de auto heel graag wilde hebben. Toen Mo de auto verkocht had, heeft hij de vrouw toch nog een email gestuurd waarom de auto zo belangrijk voor haar was. Ze stuurde terug dat ze er magische Samurai krachten van zou krijgen en dat Mo de Samurai niet moest onderschatten.

“Vers eitje”

‘Dit was het weer voor vandaag. Goed de tandenstokers gebruiken hoor meneer. Dat voorkomt een hoop ellende.’

Ik schrok wakker uit mijn kater gedachten en stond op. ‘Ik zal de tandenstokers goed gaan gebruiken. Bent u eigenlijk fan van oldtimers?’ vroeg ik. ‘Nee hoor meneer, ik ben een eenvoudig mens. Ik word al heel blij van een vers eitje in de ochtend.’